De hele dag beslissen we, maken we keuzes. Wat eten we vanavond? Zal ik wat gaan drinken in de stad of lekker op de bank blijven? Ga ik vandaag sporten of niet? Maar ook: ga ik vandaag in gesprek met mijn baas over de werkdruk of kijk ik het nog even aan? Zal ik gaan voor een ander baan? Zullen we gaan verhuizen naar een ander deel van het land?

Het maken van een keuze is nog niet altijd even gemakkelijk. Sommige maak je in een split-second, over anderen doe je langer, pieker je wellicht of maak je lijstjes met voor en tegenargumenten. Vroeger was ik altijd aan het bedenken wat de volgende stap zou moeten zijn. Was ik altijd aan het bedenken wat ik van iemand of van iets vond. Was ik zelfs aan het bedenken hoe ik me voelde.

Hoe ging dat bij mij?

Ik ging in het kader van mijn opleiding Commerciële Economie aan de HEAO stage lopen bij IBM, want dat was een gerenommeerd bedrijf en dus goed voor mij, dacht ik. Het enige probleem was dat het niet helemaal bij mij paste, of eigenlijk helemaal niet bij mij paste. De wereld van het grote geld, van dure auto’s, van ego’s en vooral de wereld van alles met je hoofd doen. Ik voelde me daar totaal niet op mijn plaats. Maar het was goed voor me, dacht ik. Dat herhaalde zich in mijn eerste en tweede baan, beiden in het commerciële bedrijfsleven.

Totdat ik een oude schoolvriendin tegenkwam en we aan de praat raakten over de zin van het leven. Zij vroeg me op de man af of ik blij was met mijn werk. En eerlijk gezegd, wist ik dat niet. Telkens als ik iets meer vertelde over mijn werk, zie ik: ‘Ik denk dat…….’. Waarop zij antwoordde: ‘Ik vind die gedachten helemaal niet zo interessant. Ik wil weten wat je voelt’.
Ik vertelde haar over het gebrek aan écht contact met de mensen waar ik mee werkte, dat ik me vaak verloren en ongelukkig voelde op mijn werk en dat ik het idee had dat ik totaal de verkeerde opleiding had gevolgd. Het ging op het werk alleen maar over resultaten behalen, winst en geld. En dat ik me daar heel leeg en eenzaam door voelde.

Dat gesprek bleef nog lang na gonzen. Ik kon natuurlijk ook weer gaan studeren en net als mijn vriendin iets sociaals gaan doen (zij was opgeleid als maatschappelijk werker). Maar ja dan gooide ik wel 4 jaar opleiding en 5 jaar werkervaring weg. Kortom ik schoof het weer aan de kant.

Nieuw inzicht

Na een paar weken, vertelde ik mijn vriendin, dat ik erover dacht om een totaal andere opleiding te gaan volgen, maar dat ik dan wel mijn huisje moest opgeven want dat kon ik dan niet meer betalen. Toen zei ze (en daar ben ik haar nog altijd heel dankbaar voor): waarom ga je weer studeren?

Je kunt met jouw opleiding toch ook bij een organisatie gaan werken in de zorg, in het onderwijs of in de non-profit sector? Wat een open deur was dat, maar ik had er zelf totaal niet aan gedacht. Na een onrustige nacht (ik bleef maar nadenken over wat zei had gezegd) ging ik de volgende dag eens kijken naar vacatures in die richting. En ik werd daar zo blij van!

Een half jaar later, had ik die baan gevonden, bij een non-profit organisatie dat zich bezig hield met het verbeteren van de arbeidsomstandigheden van werkend Nederland. Ik ging minder verdienen. Het kantoor zag er totaal niet gelikt uit. Ik leverde mijn lease auto in. De bedrijfsprocessen waren lang niet zo efficiënt als ik gewend was……

Maar wat voelde het goed! Totaal andere mensen, totaal andere drive, totaal andere sfeer. Ik voelde me letterlijk als een vis in het water. Werken in een omgeving waarin ik mezelf kon zijn, waarin ik geen rol hoefde te spelen. Ik voelde in elke vezel van mijn lichaam dat dit goed was. Ik had dat nooit eerder zo gevoeld!

Voelen wat jij écht wilt, is de sleutel!

Sinds die tijd weet ik: je kunt je hoofd het best gebruiken voor praktische zaken, maar gebruik het vooral niet om te bedenken wat je wilt. Dat kán je hoofd namelijk helemaal niet. Het gaat gewoon altijd door met rationeel keuzes vergelijken uit een oneindig aantal mogelijkheden. Maar je kunt gewoonweg niet alleen maar door te denken bepalen wat goed voor je is. Ik zeg altijd tegen mijn cliënten: ‘we zijn allemaal koppen zonder kip’: we luisteren alleen maar naar onze gedachten en niet naar wat ons lichaam, ons gevoel ons vertelt. Dat komt om dat onze kop, ons hoofd schreeuwt en ons lichaam fluistert.

Hoe kan je hier zelf mee aan de slag?

Wil jij er achter komen wat jij nu echt wilt qua werk? Begin dan eens met het stellen van de volgende vragen aan jezelf:

  • Wat zou je willen doen als er geen enkele belemmering is t.a.v. geld, mogelijkheden en kansen?
  • Waarom juist dat? Wat zijn de belangrijkste elementen daarvan?
  • Van welke zaken in je werk krijg je energie? Waar word je blij van? En wat kost er juist energie?
  • Waar ben jij heel goed in? Dit kan met je werk te maken hebben, maar ook privé.
  • Stel die vraag ook eens aan 3 collega’s en aan 3 mensen privé.

Door deze antwoorden op een rij te zetten en je gedachten hierover te delen met 2 of 3 anderen, kan jij al een beeld krijgen van wat jij graag zou willen doen.
Schrijf dat eens op voor jezelf. Zijn het talenten die in je huidige werk verder zou willen inzetten of ontwikkelen? Of zou je willen kiezen voor iets totaal anders?

Vervolgens kan je jezelf de volgende vragen stellen:

  • Wat belemmert jou? Wat houdt jou tegen?
  • Waarom heb je dit tot u toe nog niet gerealiseerd?
  • Geld? Angst voor het onbekende? Angst om te falen? Of iets anders? Onderzoek dat eens voor jezelf.

Laat jouw droom en dat wat jou tegenhoudt eens goed op je inwerken en praat daar met anderen over. Kijk eens waar je dat al brengt. En ga dan vooral voelen wat jouw volgende stap zou moeten zijn. Laat dat hoofd eens stil worden en volg je intuïtie. Want waar een wil is, is een weg!

Sinds ik dit heb geleerd is mijn leven een stuk lichter. Het is dé manier om keuzes te maken die écht bij je passen. Probeer het eens, zou ik zeggen.